فراتر از یک لباس؛ انعطاف پذیری یوونتوس در مقابل تغییرات برای پیشرفت، همزمان با حفظ ارزش‌ها
 |
چندی قبل وبسایت‌های لامالیا بیانکونرا و پس از آن فوتی هدلاینز از لباسی رونمایی کردند که طبق ادعای آنها قرار است لباس اصلی سال آینده یوونتوس باشد. ادعایی که به احتمال قریب به یقین به واقعیت خواهد پیوست چه آن که پیشتر نیز همواره ادعاهای این دو وبسایت صحیح بوده است.
طرح لباس‌ها با چیزی که هواداران یوونتوس عادت داشتند ببینند به کلی تفاوت دارد زیرا برای اولین بار خبری از راه‌راه‌های معروف یوونتوس نخواهد بود. واکنش قسمت عمده‌ای از هواداران یوونتوس به این اتفاق منفی بوده است اما در این یادداشت از زاویه‌ی خوشبینی و موافقت به این تغییر نگاه خواهیم کرد.
حدود 20 ماه پیش بود که در مراسمی یوونتوس از یک لوگوی جدید رونمایی کرد. لوگویی بسیار ساده که همانطور که انتظار می‌رفت در ابتدا با مخالفت هوادارن روبرو شد اما حالا بعد از تنها یک فصل هواداران اکثرا با این لوگو موافق هستند. علاوه بر هوادارن یوونتوس نخبگان برندینگ نیز این تغییر را یک نوع آوری عظیم تلقی نمودند که باشگاه‌های دیگر نیز باید ادامه رو آن باشند. تغییر لوگویی که باعث گسترش نام و برند یوونتوس در دنیا و افزایش ارزش آن به شکل بسیار چشمگیری شد. لوگوی مینیمالی و ساده یوونتوس کار خود را به خوبی انجام داد و یوونتوس حالا در جایی است که کریستیانو رونالدو را از رئال مادرید شکار می‌کند.
آنیلی ابتدا با ورزشگاه مدرن و باشکوه یوونتوس استادیوم سود عظیمی برای یوونتوس به ارمغان آورد، سپس با تاسیس شهرک یوونتوس و انجام عملیات عظیم عمرانی بر سوددهی باشگاه افزود و در آخر نیز همانطور که ذکر شد با تغییر لوگو برند یوونتوس را گسترش داد و ارزشمندتر کرد. حالا در آخرین اقدام سنت همیشه یک شکل بودن راه راه لباس را برای اولین بار زیر پا گذاشته است، سنتی که برای پولسازی باشگاه مشکل ساز است و وقتی پولسازی به مشکل بخورد یعنی موفقیت در زمین فوتبال نیز به مشکل خواهد خورد.
یوونتوس اگر می‌خواهد بهترین باشد و بهترین بماند باید همراه با جریان تغییرات، تغییر کند. این که 100 سال است تنها تغییر لباس‌های یوونتوس میزان پهنی راه راه هاست شاید خیلی کلاسیک باشد اما جذابیت تجاری ندارد. در واقع باید راه حلی پیدا شود که نه سنت‌ها لطمه ببیند نه بهره‌وری تجاری صفر باشد. این راه حل ساده است: حفظ ارزش‌های اصلی و مانور دادن روی بقیه المان‌ها. یوونتوس نیازی ندارد که برای جذابیت تجاری تاریخچه خود را نادیده بگیرد، یوونتوس به سفید و سیاه بودن لباس‌ها دست نخواهد زد، هویت باشگاه دست نخورده خواهد ماند. هر جای باشگاه را ببینید شعار Life is a matter of black & whit دیده می‌شود ولی این که یوونتوس خود و طراحان را محدود به استفاده همیشگی از نوارهای همسایز کند بیشتر شبیه یک مشکل سازی بیهوده برای خود است.
شاید خیلی‌ها هنوز یادشان باشد که در سال اول آنتونیو کونته که یوونتوس بدون شکست قهرمان شد، حتی به شکل تلویحی سیاه و سفید بودن لباس اصلی را هم رعایت نکرد. به شکلی که به خاطر تامین بودجه لباس اول و دوم دو اسپانسر متفاوت داشتند و طبق توافق بدون اولویت دادن به هیچکدام از دو لباس در بازی‌های خانگی، در 50% کل بازی‌ها از لباس صورتی و در 50% از لباس سیاه و سفید استفاده شد.
از بین تیم‌های موفق حال حاضر که در لباس خود دو رنگ اصلی دارند تنها بارسلونا را می‌توان مثال زد. با رصد کردن لباس‌های آنها در فصول مختلف به تنوع بسیار عجیبی برخورد می‌کنیم، تنوعی که سود مالی بیشماری برای آنها به ارمغان آورده است در عین حال لطمه به هویت آنها نرسیده است. آنها لباسی دو تکه مانند لباس سال آینده یوونتوس داشته‌اند، راه راه های افقی داشته‌اند لباس آبی و اناری بدون مرز و بدون نوار داشته‌اند و سال بعد نیز لباس‌های کرواسی طور خواهند پوشید.
جلوتر از بارسایی‌ها تیم متمول پاریس حضور دارد، تیمی که نوع آوری شگفت آوری انجام داده و لباس‌های لیگ قهرمانان این تیم در همکاری با Air Jordan که یکی از زیربرند‌های نایکی است تولید شده است. اتفاقی که به نظر می‌رسد در بقیه باشگاه‌ها نیز رخ دهد و باید منتظر همکاری تیم‌های فوتبال با برندهای مختلف معروف شویم. شاید دور نباشد روزی که لویی ویتان و گوچی نیز وارد تولید البسه ورزشی شوند.
در این شرایط که جهان فوتبال در حال تغییر است می‌توان تعلل کرد و از خود سکون و رکود نشان داد و از کورس عقب افتاد ولی به گذشته بالید، یا می‌توان همه چیز را فراموش کرد و به تاریخ چندین ساله پشت پا زد و فقط به آینده فکر کرد، و البته می‌توان با حفظ ارزش‌ها تا جای ممکن و نشان دادن انعظاف پذیری هم همزمان تاریخچه را نگهداشت و به آن بالید و هم همراه با موج پیشرفت و تغییرات به جلو حرکت کرد.
آبی که بر آسود، زمینش بخورد زود
دریا شود آن رود که پیوسته روان است
